Του Αλέκου Χατζηκώστα*
Η ανακοίνωση του Δ.Σ του ΕΣΔΑ, ολιγόλογη, μα ξεχωριστής σημασίας
μια και δίνει αίσιο τέλος σε μία υπόθεση που απασχόλησε το νομό μας για
πάνω από 10 χρόνια. Κάνουμε λόγω για την κατασκευή της ΜΕΑ - ΧΥΤΥ.
Στη ανακοίνωση του Δ.Σ του ΕΣΔΑ τονίζονται τα εξής:
«Με την υπ’ αριθμ. 25/26-7-2013 Απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου
του ΕΣΔΑ ΟΤΑ Ημαθίας και με τη σύμφωνη γνώμη των τριών δημάρχων Ημαθίας
που παρίσταντο στη συνεδρίαση του Δ.Σ , Αποφασίστηκε ομόφωνα η μονομερής
λύση της από 26/3/2010 υπογραφείσας Σύμβασης Παραχώρησης του Έργου
«Μελέτη , κατασκευή , χρηματοδότηση και παραχώρηση της εκμετάλλευσης
για 25 έτη Μονάδας Επεξεργασίας Απορριμμάτων Νομού Ημαθίας» μεταξύ του
ΕΣΔΑ και της Αναδόχου Εταιρείας «ΗΛΕΚΤΩΡ Α.Ε» σύμφωνα με το άρθρο 21
παρ. 4 αυτής για λόγους δημοσίου συμφέροντος.
Η λύση της Σύμβασης Παραχώρησης επήλθε αζημίως για τον ΕΣΔΑ σύμφωνα
με Συμβολαιογραφική Πράξη – Δήλωση Παραίτησης της Αναδόχου εταιρείας
από κάθε αξίωση και οποιασδήποτε φύσεως ζημιές της.
Βέροια 8/8/2013»
Ας μας επιτραπούν ορισμένα πρώτα-πολιτικού χαρακτήρα- σχόλια:
1. Η απόφαση είναι θετική για τους κατοίκους του νομού. Και αυτό
γιατί δίνει «αναίμακτα» τέλος σε μία υπόθεση, χωρίς η «λύση» της να
οδηγηθεί στις αίθουσες των δικαστηρίων και κυρίως χωρίς να ζητηθούν (και
να πληρωθούν προφανώς από τους κατοίκους) χρήματα για εργασίες (που δεν
έκανε ουσιαστικά) η ανάδοχος εταιρεία ως αποζημίωση. Φυσικά εάν
προχωρούσε η εφαρμογή της «Λεόντειας» (υπέρ της αναδόχου εταιρείας)
Σύμβασης θα σήμαινε αφενός δυσβάστακτα τέλη (τοπική φορολογία) για τους
κατοίκους για 25 (!) χρόνια και αφετέρου καταστροφή μιας ιδιαιτέρου
φυσικού κάλλους περιοχής (θέση 12-περιοχη Αλιάκμονα) όπου επρόκειτο να
κατασκευαστεί η μονάδα.
2. Από την πρώτη στιγμή που αποφασίστηκε η «θέση 12» για την
κατασκευή του έργου εκφράστηκαν αντιρρήσεις σχετικά με την
«καταλληλότητα» της θέσης, ενώ στην πορεία οι αντιδράσεις μεγάλωσαν και
«έπιασαν» και άλλες πλευρές εκτός από τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις.
Εκφράστηκαν δηλαδή από πολιτικά κόμματα, φορείς, κινήσεις, αλλά και
απλούς πολίτες ριζικές αντιρρήσεις και σε σχέση με τον χαρακτήρα της
Σύμβασης (χαρακτηρίστηκε ως «Λεόντεια» υπέρ της αναδόχου εταιρείας) ,
και για την ιδιωτικοποίηση του τομέα των απορριμμάτων, αλλά και σε σχέση
με την μέθοδο αντιμετώπισης της διαχείρισης απορριμμάτων που είχε
επιλεγεί. Γενικότερα ανεξάρτητα από το τι «βάραινε» σε όλους τους
παραπάνω φορείς, σχετικά με τη κατασκευή της ΜΕΑ-ΧΥΤΥ στη «θέση12», από
μία πορεία και μετά αναπτύχθηκε κίνημα αντίδρασης που σε καμία περίπτωση
δεν ήταν «μειοψηφία», όπως τόνιζαν οι προηγούμενες διοικήσεις του ΕΣΔΑ.
Έγιναν προσφυγές στο ΣτΕ, ερωτήσεις από κόμματα σε Βουλή και Ευρωβουλή,
συνεντεύξεις τύπου από κόμματα και παρατάξεις, παρεμβάσεις σε
συνεδριάσεις Δημοτικών Συμβουλίων κ.α. Δεν χρειάζεται να αναφέρουμε
ποιοι και πως, γιατί είναι γνωστά από τα τοπικά ΜΜΕ με ρεπορτάζ των
προηγούμενων χρόνων. Όλα αυτά έβαλαν σίγουρα τη σφραγίδα τους στις
τελευταίες εξελίξεις. Μπορεί ο «αντίπαλος» να φάνταζε αρχικά πανίσχυρος,
όμως στην πορεία η παρέμβαση λαού, φορέων και κομμάτων (καθώς και η
οικονομική συγκυρία) τον ανάγκασε να υποχωρήσει και να συμβιβαστεί. Αυτό
είναι ένα γενικότερο πολιτικό συμπέρασμα, χρήσιμο για όλους και σε
σχέση με την ακολουθούμενη πολιτική στη χώρα μας και την αντιμετώπισης
της…
3. Η ιστορία αυτή βοηθά να γίνει πιο ξεκάθαρος ο ρόλος πολιτικών
κομμάτων, τοπικών πολιτικών τους στελεχών, αιρετών, αλλά και μερίδας των
τοπικών ΜΜΕ. Μικρός είναι ο τόπος μας και γνωριζόμαστε Κάποιοι από την
αρχή «πατούσαν σε δύο βάρκες» μην παίρνοντας ξεκάθαρη θέση μέχρι και
σήμερα. Άλλοι ήταν αναφανδόν υπέρ του, χωρίς όμως να μπορούν να
απαντήσουν στα τεκμηριωμένα αντίθετα επιχειρήματα φορέων-κομμάτων. Να
σημειώσουμε ακόμη ότι υπάρχουν ευθύνες στους αιρετούς που χειρίστηκαν
όλα τα προηγούμενα χρόνια την υπόθεση και θα πρέπει με βάση την
τελευταία εξέλιξη τουλάχιστον δημόσια να τις αναλάβουν. Τέλος ευθύνες
φέρνει και εκείνη η μερίδα των τοπικών ΜΜΕ, (δεν αναφέρουμε εδώ τους
λόγους…) που αντί για τη ουσιαστική ενημέρωση των πολιτών, προτίμησε τον
«άχαρο ρόλο» του «άτυπου γραφείου τύπου» της αναδόχου εταιρείας ή των
«υποστηρικτών» του έργου, συχνά λοιδορώντας τους αντιδρώντες…
4. Φυσικά η υπόθεση με τη διαχείριση των απορριμμάτων παραμένει ως
ανοικτό ζήτημα. Κατά τη γνώμη του γράφοντα η λύση θα πρέπει να
στηρίζεται στις παρακάτω αρχές: Όχι σε κάθε μορφή ιδιωτικοποίησης,
μέρους ή του συνόλου, της διαχείρισης των απορριμμάτων,
συμπεριλαμβανομένης και της ανακύκλωσης. Αποκλειστικά δημόσιος φορέας
διαχείρισης απορριμμάτων. Να σταματήσει κάθε επιχειρηματική
δραστηριότητα στους ΟΤΑ. Η« Ελληνική Εταιρεία Αξιοποίησης και
Ανακύκλωσης Α.Ε.» (ΕΕΑΑ ΑΕ) να μετατραπεί σε Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου
Δικαίου και να παραμείνει μόνο φορέας υποδοχής των χρηματικών εισφορών
των υπόχρεων επιχειρήσεων και της κατανομής τους στους ΟΤΑ, που εκτελούν
την ανακύκλωση. Όχι στην περιβαλλοντοκτόνα καύση των απορριμμάτων με
τις όποιες παραλλαγές της (είτε βιολογική ξήρανση και θερμική
επεξεργασία, είτε καύση). Εφαρμογή μεθόδων και μέτρων μείωσης της
ποσότητας και βλαπτικότητας των απορριμμάτων, διαλογής στην πηγή,
ορθολογικής συλλογής και μεταφοράς τους με σταθμούς μεταφόρτωσης,
μηχανικής ανακύκλωσης και κομποστοποίησης, της ασφαλούς τελικής διάθεσής
τους. Τέλος η κάλυψη των δαπανών για τη διαχείριση των απορριμμάτων να
γίνεται από τον κρατικό προϋπολογισμό με παράλληλη κατάργηση
ανταποδοτικών τελών που αποτελούν μια δεύτερη πρόσθετη φορολογία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου