Το φαράγγι της Κράστας στο Γιαννακοχώρι

Της Αλίκης Σούλη

Την ύπαρξη του φαραγγιού στο Γιαννακοχώρι πληροφορήθηκα απο την ΕΡΤ3 το καλοκαιρι του 2010. Ο Ασλανίδης ήταν, ο Αβαγιανός, οι ειδήσεις; δεν θυμάμαι. Τα σχόλια καταπληκτικά. Όμορφο
πολύ, ευρύχωρο, δροσερό, μια ανάσα από την Θεσσαλονίκη, και από την Κρανιά Αριδαίας όπου διαμένω.
Εγώ, η “Νεράϊδα η Χρυσή”, το 'βαλα σκοπό να το περπατήσω κι όλο ρωτούσα τους φίλους μου ορειβάτες  Νάουσας και  Αριδαίας,, μήπως το ξέρανε...
Η ευκαιρία δόθηκε την Τετάρτη 11 Ιούλη 2012, όταν πραγματοποιήθηκε μια ημερίσια εκδρομή με έναν φίλο από τα παλιά, τον Μπάμπη τον Κακό, που ήξερε τον Ηλία Τσέχο.
Ο Ηλίας ήταν ευγενέστατος, ευδιάθετος και με μεγάλη χαρά προσεφέρθηκε να μας συνοδεύσει.
Ένα μέρος έγινε με το κατσαριδάκι κι από το σημείο που ο χωματόδρομος έφραξε από έναν πελώριο βράχο που κύλησε ποιος ξέρει πως, συνεχίσαμε με τα πόδια. Λίγο δύσβατα στην αρχή, τόσο που ο φίλος απο τα παλιά εγκατέλειψε την προσπάθεια, χωρίς να γευτεί την δροσιά και τα κάλη του φαραγγιού. Νερό να τρέχει, να σταματά, να καθρεπτίζεσαι, να κυλάς, νεαρά αγόρια να κολυμπούν και να παίζουν και δροσιά, δροσιά παντού. Ποιο κάτω βραχάκια που έπρεπε να σκαρφαλώσεις, να περάσεις, νερό πεντακάθαρο που έπρεπε να πατήσεις και καταρακτάκια δύο εδώ και άλλα δύο ποιο πάνω, στα Γαλάζια Νερά, βράχια ψηλά, σχηστά, στα χρώματα της φωτιάς και της σκουριάς και μια λωρίδα γαλάζιου ουρανού από ψηλά.
Ένα φαράγγι κούκλα, κομψό, βατό, πεντακάθαρο, δροσερό! 'Ενα  όμορφο φαράγγι! Να το χαιρόμαστε όλοι και ποιο πολύ εσύ  Ηλία Τσεχο.
Εγώ είμαι  η Χρυσή Νεράϊδα, η αγαπημένη πρώτη ξαδέρφη, συνομίλικη, συγκάτοικος, η διαμαντένια βασίλισσα, στα κοριτσίστικα παιδικά μας παιχνίδια, κάποτε στην Θεσσαλονίκη.
Τι ωραιότερο; Η επίσκεψη στην βιβλιοθήκη του χωριού “ΗΛΙΑΣ ΤΣΕΧΟΣ” με τους 14.000 τόμους. Δανειστήκαμε κι εμεις βιβλία και πόσο χαίρομαι που θα ξαναεπισκεφτώ το Γιαννακοχώρι, την βιβλιοθήκη του, το φαράγγι της Κράστας και το Μονοπατι των Πηγών.
Ακολουθήστε με, δεν θα χάσετε!