Η “αποσοβιετοποίηση” του κράτους!

Του Αλέκου Χατζηκώστα, εκδότη της "Άλλης Άποψης"

Ιστορικό” χαρακτήρισε ο κ. Χρυσοχοΐδης το τελευταίο υπουργικό συμβούλιο, στη γενική συνέλευση του ΣΕΒΕ (βιομήχανοι Β. Ελάδας). «Ουσιαστικά αποφασίστηκε η αποσοβιετοποίηση του κράτους και η δημιουργία ενός νέου ισχυρού οικονομικού προτύπου με χαρακτηριστικά του την εξωστρέφεια, τον δυναμισμό και την καινοτομία», τόνισε στην ομιλία του ο Ημαθιώτης υπουργός. Αυτά αναφέρει το σχετικό ρεπορτάζ των ΜΜΕ. Ας μας επιτραπούν ορισμένες παρατηρήσεις:
1. Διαβάζουμε από τη Μεγάλη Σοβιετική Εγκυκλοπαίδεια ότι τα Σοβιέτ ήταν η “πιο καλή μορφή της δικτατορίας του προλεταριάτου” και σαν “ανώτερου τύπου κρατικού συστήματος σε σύγκριση με την αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία”. Δηλαδή επρόκειτο για λαϊκή εξουσία,για κράτος δηλαδή που εξυπηρετούσε τα λαϊκά συμφέροντα, για κράτος που το διοικούσαν μέσω σοβιέτ οι εργαζόμενοι. Τι άραγε κοινό έχει με το ελληνικό καπιταλιστικό κράτος;
2. Στη χώρα μας αλλά και σε όλες τις καπιταλιστικές χώρες του κόσμου το κράτος υπάρχει και λειτουργεί για την εξυπηρέτηση συνολικά της αστικής τάξης της χώρας, δηλαδή των οικονομικά ισχυρών. Την εξουσία παρά τις διακηρύξεις δεν την ασκεί ο λαός μέσω του Κοινοβουλίου, αλλά οι πολιτικοί εκπρόσωποι των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων. μέσω των κομμάτων «εξουσίας».
3. Σε διαφορετικές φάσεις της οικονομικής πορείας της χώρας μας τα συμφέροντα των οικονομικά ισχυρών εξυπηρετήθηκαν εξίσου με «μεγάλο» ή «μικρό» κράτος. Το μέγεθος δηλαδή του κρατικού τομέα της οικονομίας δεν είχε σε τελευταία ανάλυση σχέση με την εξυπηρέτηση των λαϊκών συμφερόντων. Για παράδειγμα η «κρατική ΔΕΗ» δεν σήμαινε φθηνό ρεύμα για το λαό. Αντίθετα μέσω της πολιτικής του τιμολογίου (πάμφθηνο ρεύμα για τις βιομηχανίες) ή της προμήθειας υλικών (δηλαδή αγόραζε τα υλικά της από τις διάφορες ιδιωτικές βιομηχανίες) πάλι την κερδοφορία των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων υπηρετούσε. Ουσιαστικά το μεγάλο κομμάτι π.χ των βιομήχανων στηριζόταν πολύπλευρα από το κράτος για τις δουλειές τους. Μέσω φοροαπαλλαγών και «κινήτρων» ,μέσω (αντε)εργατικής νομοθεσίας, μέσω «διευκολύνσεων» από το τραπεζικό σύστημα, μέσω πολιτικής «προμηθειών» από το λεγόμενο «Δημόσιο τομέα», μέσω δημιουργίας από αυτόν (δηλαδή από τα λεφτά του ελληνικού λαού) των αναγκαίων υποδομών κ.α.
4. Τα όσα λέγονται σήμερα για λιγότερο κράτος κυρίως στοχεύουν σε δύο βασικά ζητήματα. Το πρώτο έχει να κάνει με τη δραματική μείωση των λεγόμενων «κοινωνικών δαπανών» (για Υγεία, Παιδεία κ.α),την κατάργηση του όποιου «κράτους πρόνοιας» που κατακτήθηκε με σκληρούς αγώνες από τους εργαζόμενους. Το δεύτερο με το άνοιγμα καινούργιων πεδίων δράσης (και άρα κερδοφορίας) για το μεγάλο κεφάλαιο σε τομείς που δεν υπήρχε «ενδιαφέρον» (για πολλούς λόγους νωρίτερα). Φυσικά και δεν υποστηρίζουμε το σημερινό (καπιταλιστικό) κράτος και τον τρόπο λειτουργίας του. Φυσικά και δεν είχε αυτό σχέση με τα «σοβιέτ» όπως θέλει να μας το παρουσιάσει ο συντοπίτης υπουργός (θέλοντας φυσικά να αμαυρώσει στα μάτια του λαού μας τα μεγάλα επιτεύγματα, παρά τις αδυναμίες και τα λάθη της ΕΣΣΔ). Επομένως προς τι ανάλογες αναφορές ; Πάντως οι βιομήχανοι και όχι τυχαία υποστηρίζουν με φανατισμό τα όσα είπε...