Παγκαλίτιδα

Στον αξιότιμο κύριο Πάγκαλο που μας εδήλωσε ότι μαζί τα φάγαμε, θέλω να του διηγηθώ μια ιστορία….
Σε μία βάρκα ήταν μαζί ο λύκος, η αλεπού και ο γάιδαρος. Ξαφνικά τους έπιασε τρικυμία. Όλοι μαζί είπαν ότι προφανώς φταιν οι αμαρτίες τους και ότι πρέπει να εξομολογηθούν. Πρώτος ο λύκος δήλωσε ότι έφαγε πολλά κοπάδια πρόβατα, πετάχτηκε όμως η αλεπού και είπε ότι αυτό δεν είναι αμαρτία, διότι η ίδια έφαγε ολόκληρα κοτέτσια κότες. Την παρηγόρησε ο λύκος πως ούτε αυτό είναι αμαρτία. Ήρθε η σειρά του γαιδάρου. «Εγώ όταν κάποτε κουβαλούσα μαρούλια, γύρισα τα κεφάλι κι έφαγα ένα μαρουλόφυλλο». «Έφαγες μαρουλόφυλλο χωρίς λάδι και ξύδι;;; Τρομερή αμαρτία! Εσύ φταις!», είπαν με μια φωνή ο λύκος και η αλεπού. Και έβγαλαν απόφαση ότι πρέπει να θυσιαστεί ο γάιδαρος για να σωθούν, με άλλα λόγια να τον φαν οι άλλοι δύο.
Ο αξιοσέβαστος αντιπρόεδρος είναι διαλλακτικότερος ωστόσο: εξομολογείται ότι αμάρτησε και αυτός μαζί με όσους έτρωγαν μαρουλόφυλλα κατά τη διάρκεια των δανεισμών. Αλλά για το ποιος πρέπει να θυσιαστεί, το συμπέρασμα είναι προφανώς λυκίσιο και αλεπουδίσιο. Διότι όλοι ταρακουνήθηκαν στη μνημονιακή χώρα μας, εκτός από το πολιτικό σύστημα και τις συνήθειες των διαχειριστών του (ήτοι των αλεπούδων και των λύκων). Ούτε νέος νόμος περί ευθύνης υπουργών, ούτε νομος περί του πόθεν έσχες, ούτε καν κάποιος περιορισμός στην κομματική αδηφαγία τους.
Σιλιγκούνας Αστέριος