Η Φτωχή νέα γενιά

Γράφει η Βίκυ Μάτσικα υποψήφια
ευρωβουλευτής με την "Ελιά"

Μία πληγή που συνεχώς μεγαλώνει στις μέρες μας και αφορά όλους μας προσωπικά αποτελεί η παιδική φτώχεια.



Δυστυχώς τα στοιχεία που έδωσε χθες στη δημοσιότητα η παγκόσμια οργάνωση «Save the Children» (Σώστε τα Παιδιά) καταδεικνύουν πως οι στόχοι της Ευρωπαϊκής Ενωσης που αφορούν την εξάλειψη της παιδικής φτώχειας έως το 2020, χρονιά που αποτελεί στόχο για τη βελτίωση της ζωής 20 εκατ. παιδιών στην Ευρωζώνη, δεν είναι ακόμα επιτεύξιμοι. Τα στοιχεία αυτά αναφέρουν πως27 εκατ. παιδιά σε όλη την Ευρώπη βρίσκονταν στα όρια της φτώχειας το 2012, αριθμός που όχι απλώς δεν μειώθηκε σε σχέση με το 2008 που ξεκίνησε η κρίση, αλλά αντίθετα αυξήθηκε κατά 1 εκατ. Εδώ πρέπει να επισημάνουμε πως το μισό εκατομμύριο καταγράφεται ανάμεσα μόνο στα έτη 2011 και στο 2012.
Η καλπάζουσα πορεία αυτου του φαινομένου ακόμα και στο εσωτερικό της Ευρώπης οφείλεται κυρίως στις μεγάλες ανισότητες μεταξύ πλουσίων και φτωχών αλλά και στις τρομακτικές ελλείψεις στις κοινωνικές παροχές, μία κατηγορία που και εδώ η Ελλάδα έχει την πρωτιά. Σημαντικό είναι εδώ να αναφερθεί πως ακόμα και σε χώρες όπου υπάρχει οικονομική ανάπτυξη, αυτό το φαινόμενο δεν επηρεάζεται καθώς αυτή δεν αντικατοπτρίζεται ισόποσα προς όλες και κυρίως τις ασθενέστερες κοινωνικές ομάδες.
Συγκεκριμένα, σύμφωνα με την έκθεση της παγκόσμιας οργάνωσης, το ποσοστό των παιδιών που βρίσκεται στα όρια της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού είναι της τάξεως του 35%-41% σε χώρες όπωςη Ελλάδα, η Ουγγαρία, η Λετονία. Στη Ρουμανία και στη Βουλγαρία το ποσοστό αυτό αυξάνεται στο 52%. Κριτήρια για αυτήν την έρευνα αποτέλεσαν πέρα από το οικογενειακό χαμηλό εισόδημα, η αδυναμία ένταξης σεπρογράμματα παιδικών/βρεφονηπιακών σταθμών, μη αξιοπρεπείς συνθήκες στέγασης, αδυναμία συμμετοχής σε ποιοτικές εκπαιδευτικές δραστηριότητες.
Εντύπωση επίσης προκαλεί το γεγονός πως αν και η λογική προτάσσει τις χώρες με χαμηλότερο κατά κεφαλήν ΑΕΠ να έχουν μεγαλύτερο πρόβλημα, παρατηρείται πως σε χώρες-μέλη των G8, όπως η Ιταλία και η Γαλλία, με κατά κεφαλήν ΑΕΠ 24.000-29.000 ευρώ, το 1/5 και το 1/3 των παιδιών βρίσκονται στα όρια της φτώχειας.
Η Ευρώπη πρέπει να ενεργοποιηθεί ουσιαστικά απέναντι σε αυτά τα ευαίσθητα κοινωνικά ζητήματα. Οφείλουμε να δουλέψουμε προς μία κατεύθυνση που πρώτον θα επιταχύνει τις υπάρχουσες διαδικασίες και προγράμματα καταπολέμησης αυτού του φαινομένου και δεύτερον θα εισάγει θεσμούς και μέτρα ενδυνάμωσης του κοινωνικού κράτους και αλληλεγγύης μεταξύ των κρατών – μελών.